1971-1976
De geschiedenis van een fantastische hardrock band uit de jaren 70
Het is dus al een poosje terug en daarom was het ook niet zo eenvoudig om de boel gedetailleerd bijeen te harken. Toch is het gelukt. Hadden we ons destijds maar gerealiseerd, dat de geschiedenis van LAVA - 40 jaar later - nog zo veel mensen zou boeien! Ik weet zeker, dat we dan allemaal beter hadden opgelet en toen zeker meer aandacht hadden geschonken aan feiten en ontwikkelingen. We zouden dat misschien zelfs fatsoenlijk hebben gedocumenteerd.
Nu terugkijkend zeggen we allemaal: "Hadden we dat maar gedaan." Ach, gedane zaken nemen geen keer. Het leven in het begin van die jaren 70 was nu eenmaal onbevangen en ongecompliceerd. De wereld had net het meest kleurrijke decennium van de vorige eeuw achter zich gelaten. The Rolling Stones meldden het al in 1968: "You can't always get what you want " (Je kunt nu eenmaal niet alles krijgen wat je wilt). Welnu, het tegendeel kwam dichter bij de waarheid. 'We' hadden nog nooit gehoord van een olie- of financiële crisis. Of welk ander fenomeen dan ook, dat in staat blijkt allerlei plezierige economische voorspellingen en verwachtingen te bederven.
Nuttig gereedschap zoals PC's, laptops, elektronische agenda's en Internet waren simpelweg onbekend. Pech. Meer verzamelde kranten- en tijdschriftenknipsels, meer keurig bewaarde foto's en een paar uitgebrachte platen zouden echter allemaal recht hebben gedaan aan LAVA; een fantastische en extreem populaire hardrockband.
Wat volgt is een beknopt, maar compleet en waarheidsgetrouw, overzicht van gebeurtenissen. In de juiste volgorde bovendien.
De eerste contouren
In de zomer van 1971 was John Mendels klaar als 'stand-in' gitarist in en voor de 'Musical Hair'. Jan Akkerman was een van de leidende instrumentalisten van die Musical. Focus werd in die tijd steeds populairder, met als logisch gevolg dat de fameuze en begenadigde gitarist ook steeds vaker op het podium van 'Hair' moest worden vervangen. In eerste instantie werd Hans Hollestelle zijn plaatsvervanger. Hollestelle en Tymen Hoolwerf (de tweede gitarist en John's gitaarleraar) waren ook nog eens veel gevraagde studiomuzikanten. Beiden moesten steeds vaker verstek laten gaan en John verving ze wanneer maar nodig. Met plezier. Twee jaar later en ontelbare optredens verder was de koek voor 'Hair' op. Mendels werkloos achterlatend.
In die tijd was zijn onderkomen een soort Clubhuis voor iedereen die zich 'artiest' mocht of wilde noemen. Iedereen die het leuk vond om even binnen te vallen was er welkom. Niemand werd er teleurgesteld. Begin jaren 70, weet je nog. Toen was dat heel gewoon.
Het was op deze plek, ergens in augustus 1971, toen Frits Korff (niet alleen één van John's beste vrienden, maar ook een Roady in het bezit van een eigen bestelbus ...) de legendarische woorden "Mijn broer zoekt een bassist, weet jij hoe je zo'n ding moet vasthouden?" uitsprak.
Zo ontmoette John, die op dat moment nog nooit een gitaar met vier snaren had beetgepakt, Constant van Loon (zanger) en Leo Nagglas (ja, die!). Die waren Samen met Gerard Korff (yip, de broer van en drummer) druk in de weer om LAVA te formeren. De band was net bezig en nog niet aan een optreden toegekomen. Nog voordat het zo ver zou zijn, en om verschillende redenen, keerden zowel Gerard Korff, als Constant van Loon LAVA de rug toe. Daarmee bleven John Mendels en Leo Nagglas zo'n beetje kreupel achter. Tenminste, wat LAVA betreft.
1971
v.l.n.r: John Mendels, Leo Nagglas, Constant van Loon, Gerard Korff
In zo'n situatie was er toen maar één oplossing; je hangt een mededeling op bij 'Servaas'. Simpel. Ofschoon gevestigd in Den Haag, was Servaas in die dagen de meest belangrijke en invloedrijkste 'muziekwinkel' in Nederland. In Nico's shop liepen altijd bekende muzikanten rond. Niet alleen uit de toen populaire 'Haagse scene'. Sterker nog; als je jezelf serieus nam dan moest je regelmatig in dat pand aan de Schoolstraat opduiken, anders was je geen knip voor de neus waard. Een muzikale (pop)carrière kon je dan al helemaal vergeten!
Het krijgt vorm
Intussen kregen John en Leo een aanbieding van Ilja Gort, die net 'After Tea' was uitgestapt. Die wilde met hen iets nieuws te beginnen. Bij hem ontmoetten zij Aad Versteeg, die gesolliciteerd had op de vacature van vocalist. Over hem later meer.
Dezelfde week kwam Ger(rit) Crama bij ze langs. Die was, dat kon niet anders, de melding bij Nico Servaas tegengekomen. Op de opmerking dat ze nu ook zonder drummer zaten, meldde hij een geschikte te weten, die ook nog eens meteen met ze aan de slag zou kunnen.
Bij Ilja Gort lieten John Mendels en Leo Nagglas de boel de boel en gingen meteen verder met Ger Crama en John Groen. Deze laatste was de drummer waarop Crama doelde.
Het leek er zo op, of LAVA weer iets van vorm had gekregen. Dat duurde echter niet zo heel erg lang. Na een paar maanden repeteren en slechts één optreden had John Groen er genoeg van en stopte ermee.
Deze keer was de opvolging echter snel geregeld. In december 1971 kwamen zij Gerard Haitsma op het spoor. Jong en ambitieus, maar veel belangrijker; hij paste perfect in het Team. Repeteren was iedere keer weer een feest! In minder dan geen tijd had LAVA een uitgebreid eigen repertoire ontwikkeld en was de band klaar om dat met de rest van de wereld te delen.
Wat U hier moet weten, is het feit dat Gerard ook zijn maatje Han Hijzelendoorn bij zijn nieuwe teamgenoten had geïntroduceerd. Samen met Willem de Jong werd de 'laggûh-gierûh-brullûh' factor nog eens met een keer of drie verhoogd. Al snel dienden zij allerlei mogelijke en vooral schier onmogelijke logistieke wonderen voor de Band te verrichten.
Grondleggers
Zonder uitzondering is iedereen het er nog steeds over eens, dat deze formatie (John Mendels, Leo Nagglas, Gerrit Crama en Gerard Haitsma) dient te worden beschouwd als de grondlegging van LAVA. Begin 1972 had de band al een paar keer opgetreden. Daarin werd de show, en vooral 'de sound', ontwikkeld tot een stevige fundering voor het spelen op grotere podia. Een leger fanatieke fans volgde LAVA overal waar het kon en ongeacht de plek waar er een podium moest worden beklommen.
December 1971
linker foto; v.l.n.r. Leo Nagglas, Gerrit Crama, Gerard Haitsma en John Mendels
Op dat moment werd ook de zoektocht naar een geschikt management serieus. Ger Reitsma werd benaderd en bereid gevonden om LAVA in zijn stal op te nemen. Reitsma genoot een zekere reputatie en had al verschillende succesvolle acts in zijn portfolio. After Tea was daar één van. Reitsma stond erop, dat Gerard Haitsma werd vervangen door Dordtenaar Ton Matser. Het hoe en waarom is immer onduidelijk gebleven. Het geschiedde, maar het resulteerde niet echt in meer werk. Integendeel.
We spreken nog steeds begin 1972 als Reitsma (Zwijndrecht) wordt vervangen door Hugo Gordijn. De Hagenaar had onder andere al het succesvolle ‘Groep 1850’ in zijn stal. Het zou kunnen dat de verwachtingen te hoog waren, maar Gordijn wist onvoldoende tijd vrij te maken om ook echt in LAVA te investeren. Ook die relatie was slechts een kort leven beschoren.
De echte oplossing lag eigenlijk voor de hand en zelfs om de hoek. Aad Versteeg, al jaren een goede vriend van John en Ilse Mendels, stond bijna altijd op de gastenlijst en was zo regelmatig terug te vinden in de kleedkamer. Ofschoon hij druk bezig was met het maken van een carrière in de wereld van medicijnen en dokters, werd Versteeg gewoon overgehaald om het management op zich te nemen.
De man met rockzanger ambities claimde een paar dagen om dat idee te laten bezinken. Vervolgens wilde hij ook nog eens een proeftijd van een paar weken. In dat tijdsbestek wilde hij zijn eigen doel – tien shows boeken in de maand volgend op de eerstvolgende (volgt U me nog?) – zien te bereiken. Welnu, óf de Generaal was stiekem toch voorbereid óf hij beschikte al over een gigantisch netwerk. We zullen het nooit weten. In ieder geval slaagde Versteeg, die zou uitgroeien tot een invloedrijke promotor en later acts zoals Santana naar ons land zou halen, op briljante wijze. Hij slaagde cum laude in zijn eigen ambitieuze opzet!; een geniale Generaal!
In de zomer van 1972 moest LAVA het waar gaan maken. Het deed dat bijzonder succesvol. LAVA werd razendsnel een begrip en groeide snel uit tot een populaire en veelgevraagde hardrockact. In feite werd de band in slechts een paar maanden wereldberoemd ….. in Nederland.
Zaterdag 15 april 1972
REHOBOTH, Berkel & Rodenrijs
v.l.n.r Leo Nagglas, Willem de Jong (Roady), Gerrit Crama, Han Hijzelendoorn (Roady), Ton Matser en John Mendels
11 juni 1972
De LAVA-'bus' bij Don Bosco, Rijswijk (ZH), Openlucht Festival.
v.l.n.r. John Mendels, Ton Matser, Gerrit Crama en Leo Nagglas
Nog meer wisselingen
Nog aan het einde van dat jaar 1972 zat er weer een wissel aan te komen. Misverstanden aan beide kanten en doorontwikkelde meningsverschillen omtrent de nu in te slaan muzikale richting bleek een voedingsbodem voor het ontstaan van onderlinge ergernis.
In die periode was John Mendels al uitgenodigd om de overstap naar ‘Cobra’, een nieuwe hardrockformatie uit het Haagse, te maken. Ofschoon hij vaak repeteerde met zijn nieuwe vrienden, hield John alle LAVA-opties steeds open. Uiteindelijk leidde zijn avontuur met Cobra tot niets, maar de uitzonderlijk begaafde gitarist van die band, Joop van Nimwegen, was bereid om de taken van Leo Nagglas over te nemen. Begin 1973 werd dat een feit.
1973
Ze zijn zeldzaam; foto's met- of van Joop van Nimwegen
De volgende personeelswisselingen lieten niet lang op zich wachten. Van Nimwegen verliet LAVA al in de zomer van dat jaar (1973), om, samen met Peter Vink en Beer Klaasse (beiden Q65) te beginnen aan hun project ‘Finch’.
Hij werd vervangen door twee geroutineerde gitaristen; Aad Kreeft en Frank de Vries. Zo werd de aanvankelijke aderlating omgebogen in een line-up met nog meer mogelijkheden! Naast de nodige vaardigheden op de plank met snaren, beschikte Aad Kreeft ook nog eens over vocale kwaliteiten. Dat opende nieuwe muzikale uitdagingen en speelruimten.
1974
v.l.n.r. John Mendels, Ger Crama, Frank de Vries, Aad Kreeft en Ton Matser
Frank de Vries is ook een uitstekende kunstschilder en grafisch ontwerper.
Hij 'tekende' destijds ook dit logo.
Nadat Ton Matser eind 1973 werd vervangen door Jay Quee (o.a Bobbey’s Children), spreidde LAVA de vleugels uit naar het buitenland. Vooral de fans in Duitsland kregen vaak de kans om de band ‘live’ aan het werk te zien. Zo was LAVA regelmatig te bewonderen op de plek waar The Beatles (de Top Ten Club in Hamburg) een jaar of tien eerder de fijne kneepjes van het vak leerden.
1975
v.l.n.r. Frank de Vries, Jay Quee, Gerrit Crama, John Mendels en vooraan Aad Kreeft
De laatste fase
Ook de stijl veranderde langzaam maar zeker. Nieuwe nummers waren minder ‘heavy’ dan iedereen was gewend. Spijtig genoeg werden potentiële hitsingles zoals ‘Run Baby Run’, ‘Sea of Sadness’, I’ve Got a Feeling’ en ‘Move’, om verschillende redenen, nooit uitgebracht.
Eind 1976 begon de boel dan toch uit elkaar te vallen. Aad Kreeft was ook heel erg actief en succesvol in de zakenwereld. Natuurlijk werd dat succes hem gegund, maar steeds vaker werd de zaterdag de meest belangrijke dag voor hem in dit opzicht. Hij kreeg steeds meer klanten op die dag. Op een gegeven moment werd het kriskras reizen door Nederland (en daarbuiten) op elke willekeurige zaterdag hem dan ook te veel. Vooral het op tijd vertrekken – en dus ergens heelhuids aankomen – dreigde steeds vaker een probleem te worden. Dat viel niet vol te houden. Kreeft moest de handdoek wel gooien.
Ofschoon er nog pogingen zijn ondernomen om hem door een Keyboardspeler te vervangen, bleken de laatste shows met Kreeft op het podium ook de laatste van de band.
Na een, in heel veel opzichten, enerverende periode hield LAVA – in de herfst van 1976 – officieel op te bestaan. En toen werd het 2008 …..
mei 2008
Han Hijzelendoorn
Bezetting overzicht
|
Period |
Guitarist |
Guitarist |
Vocals |
Drums |
Bass |
|
Aug 1971 - Oct 1971 |
Leo Nagglas |
|
Constant van Loon |
Gerard Korff |
John Mendels |
|
Oct 1971 - Nov 1971 |
Leo Nagglas |
|
Ger Crama |
John Groen |
John Mendels |
|
Nov 1971 - Apr 1972 |
Leo Nagglas |
|
Ger Crama |
Gerard Haitsma |
John Mendels |
|
Apr 1972 - Dec 1973 |
Leo Nagglas |
|
Ger Crama |
Ton Matser |
John Mendels |
|
Jan 1973 - Jul 1973 |
Joop van Nimwegen |
|
Ger Crama |
Ton Matser |
John Mendels |
|
Jul 1973 - Oct 1973 |
Aad Kreeft |
Frank de Vries |
Ger Crama |
Ton Matser |
John Mendels |
|
Oct 1973 - Oct 1976 |
Aad Kreeft |
Frank de Vries |
Ger Crama |
Jay Quee |
John Mendels |
Management overzicht
| Ger Reitsma | Feb 1972 - Apr 1972 |
| Hugo Gordijn | Apr 1972 - Jun 1972 |
| Aad Versteeg | Jun 1972 - Oct 1976 |
2008-2013
Hoe zit dat dan ongeveer precies in deze eeuw?
En toen werd het 2008 ….. Het waren, in mei van dat jaar, de laatste woorden die op deze plek aan de geschiedenis van LAVA werden gewijd. Daarna werd het hier, in dit opzicht tenminste, oorverdovend stil. Ook de meest recente jaren zijn echter enerverend genoeg om de draad weer op te pakken. De stilte te verbreken, ofwel ‘Breaking Silence’ net zoals het reünieconcert werd gedoopt!
Gaan we nu doen!
Eerste Openbare optreden na 32 jaar
Na dat legendarische reünieconcert in 2008 werd er doorgerepeteerd. Niet vaak, wel stug. In februari 2010 kreeg LAVA, tijdens één van die repetities, bezoek van René Rijsdijk. De legendarische gitarist van Bodine had zelfs een gitaar en een versterker meegenomen. Opmerkelijk, want Rijsdijk had zich tot aan dat moment volledig afzijdig gehouden van de gebeurtenissen in de keiharde muziekwereld. Het bleef, helaas, bij een eenmalige gebeurtenis.
De ‘Founding Fathers’ van Bodine Dit zou, om meerdere redenen trouwens, wat geweest zijn .....
Kort daarop, 6 mei van dat jaar, was er het allereerste publieke optreden van de band sinds 32 jaar. In het Scheveningse strandpaviljoen ‘La Cantina’ werden, tegen de wind in, de ramen bol gespeeld.
Op het Zuiderstrand van Scheveningen; La Cantina
Afscheid
Snel daarna, op 9 juni, was er weer sprake van een besloten gig. Het bleek meteen ook de laatste met Gerard Haitsma. De rotsvaste slagwerker was een veelgevraagd engineer in de kartsport en kreeg een steeds drukker reisschema. Om die reden viel het hem steeds zwaarder om op tijd terug te zijn voor de, toch al niet talrijke, repetities. Hij zwaaide, na dat optreden, de handdoek. Dat was pijnlijk. Voor de tweede keer kwam er voor hem (en ons) een abrupt einde aan een enerverend stukje LAVA-geschiedenis. Dat Gerard Haitsma vervolgens, in zijn sport, twee keer een Wereldkampioen afleverde, verzachte niet alleen die pijn. Hij maakte zijn naam en faam in die wereld meer dan waar en hij bleek dus, uiteindelijk, toch ook de juiste keuze te hebben gemaakt.
Remy Kueter & Frank de Vries
Op 11 oktober 2010 debuteerde Remy Kueter als drummer in de oefenruimte. Het is eigenlijk ongelooflijk hoe snel hij zich het repertoire eigen wist te maken. Aan het slot van die eerste avond, twee en half uur verder, zaten er 12 nummers in. Vlekkeloos!
Aan het einde van dat jaar (20 december) sloot Frank de Vries zich aan. Die had van John Mendels begrepen, dat LAVA weer ‘wat’ aan het doen was en De Vries wilde ook weer graag zijn, niet geringe, bijdragen leveren. De formatie herbergde zo de eerste én laatste gitarist ‘van toen’. Uniek! Met twee gitaristen is er veel meer mogelijk en het repertoire kreeg links en rechts wat aanpassingen. Ook werden er weer eigen nummers geschreven, gearrangeerd en ingestudeerd.
Enorme routine en beiden toch ook weer heel eventjes debutanten
JJ Music House
Een klein half jaar later, op 12 mei 2011 was LAVA er dan weer klaar voor. Dat klinkt eigenlijk best als een lange periode. Met maar gemiddeld één keer in de maand repeteren, kom je uit op een keer of vijf. Dan toch twee keer anderhalf uur de boel plat spelen is dan ook een prestatie van formaat.
Die avond in het Zoetermeerse JJ Music House werd een memorabele. Zij die er niet bij konden zijn, krijgen tot op de dag van vandaag te horen wat ze gemist hebben.
Memorabel; één groot feest der herkenning.
Als blijk van erkentelijkheid, is deze poster afgedrukt, ingelijst en aan JJ Music House overhandigd
Kaderock
Nog geen maand later volgde Kaderock in Den Haag. Het gerenommeerde festival in de Residentie kent sinds jaar en dag een 'buiten' en een 'binnenpodium'. Op 11 juni regende het pijpenstelen en veel mensen vluchtten dan ook naar binnen. Daar werden ze ’s middags door LAVA, in een paar tellen, warm en droog gespeeld.
De recensie van Ferry Bovet zegt veel: “Is LAVA te vroeg begonnen? Voor een volle zaal staat de band te spelen en luid applaus volgt. ‘Dit is de soundcheck jongens’, onthullen ze.” Zijn volledige verhaal vind U onder bij ‘Recensies’ onder ‘Multimedia’ op deze LAVA-website.
Zelfs de soundcheck was goed voor ovationeel applaus!
Merkwaardig voorval en toch een geweldige show
Dan blijft het bijna een jaar stil. Tenminste, voor wat betreft podia. Voor het eerstvolgende optreden schrijven we 5 juni 2012. Dat zou een hele merkwaardige worden. Niet zo zeer de plek, die was inmiddels wel bekend. Zelfs het ontbreken van Frank de Vries was geen motief om het optreden af te blazen. Neen, dit besloten feestje kreeg om een heel ongebruikelijke reden een merkwaardige wending. Remy bleek eerder op de dag een voedselvergiftiging te hebben opgelopen en dat was al een poosje bezig om zich tot een ander soort vulkanische eruptie te ontwikkelen. Een half uurtje voor de aftrap kwam die dan toch tot uitbarsting en hij was echt niet in staat om iets vast te houden. En al helemaal geen drumstokken!
De immer onwankelbare trommelslager moest het zowaar, noodgedwongen, voor gezien houden en ging zelfs richting ziekenhuis. Wat nu? Dan maar een jamsessie met de andere bands of zoiets.
Hulp was echter dichtbij en kwam uit onverwachte en tot op dat moment nog onbekende hoek. Willem de Jong, die nogal kan opscheppen over de kwaliteiten van LAVA, had een maatje meegenomen. Een oude hardrocker. Die makker wilde dat dan allemaal wel eens zelf aanhoren. In zijn biografie staat het complete stukje, maar deze Ronnie van Vliet zorgde, uiteindelijk, voor twee vliegen in één klap; de organisatie werd niet teleurgesteld en het werd alsnog een geweldige show. Overigens pas allemaal, nadat uit het ziekenhuis het bericht ‘Remy OK’ was binnengekomen!
De-Ronnie-James-Dio-vanachter-de-duinen, aan het werk in zijn keuken
Tandem zonder wielen, met snaren
Stampvol
Aan het einde van de zomer was LAVA weer eens te gast in JJ Music House. Op 14 september was het opnieuw stampvol. Dit keer in het ‘nieuwe’ Huis zo’n 100 meter verderop in het Zoetermeerse Van Tuyllpark.
De foto’s hieronder vertellen eigenlijk het verhaal. Dynamiek, hartstocht, passie, rock verpakt in een staalharde sound. LAVA live moet je gewoon ondergaan!
Exclusief en opnieuw een Afscheid
Het duurde opnieuw bijna een jaar, voordat de band weer een podium opkon. Zo af en toe spelen is zeker niet om de boel exclusief te houden. John Mendels en Frank de Vries zijn professionele muzikanten met volle agenda’s. ‘Live on stage’ is daarom niet eenvoudig voor elkaar te krijgen. Maar iedereen blijft het leuk vinden. Dan maar niet zo veel als we zouden willen, maar wel zo vaak als het kan!
Ook op deze Amerikaanse feestdag, 4 juli, dit keer die van 2013, was JJ Music House gastheer. Een eenvoudig knip- en plakje zou hier wellicht hebben volstaan, ware het niet dat Remy Kueter van te voren had aangekondigd, dat dit dan zijn laatste kunstje met LAVA zou zijn!
Niet leuk! De formatie moest niet alleen afscheid nemen van een uitstekende slagwerker. Remy Kueter paste ook ‘buiten het veld’ perfect in ‘het team’. Dat je in de muziekbusiness ook fatsoenlijk afscheid van elkaar kunt nemen, toonde de band door hem – na zijn laatste klap – publiekelijk te bedanken voor een prachtige en uiterst productieve periode. Een bijzondere fles jajem mocht daarbij niet ontbreken. Dat deed het dan ook niet!
Er zijn van dit optreden, helaas, geen foto’s beschikbaar. Wel een video van ‘Fotoloog Ben Kruijt’! Klik op <video> onder 'Multimedia' in het navigatie gedeelte aan de linkerkant van deze website. Dan gewoon op de <play> knop klikken van de tweede video. Een klein uur luisterlol volgt!
Line-up weer compleet
Kort na de vakantie was de line-up weer compleet. Sterker, de nieuwe bezetting kende plotsklaps een man méér! Ronnie van Vliet was LAVA’s eerste keuze voor de opvolging van Remy. Ofschoon hij al tientallen jaren als fenomenale zanger te boek staat, zei hij toch keihard “JA!”, toen hij voor deze drumklus werd gevraagd. Wat de ‘Ronnie-James-Dio-vanachter-de-duinen’ allemaal heeft gedaan voordat hij de gelederen kwam completeren is te lezen in zijn biografie.
Op 16 september stak hij voor het eerst zijn hoofd om de deur van de repetitieruimte. Twee tellen later kon iedereen kennis maken met François (wij moeten ‘Frans’ zeggen) Wesselink. Deze geroutineerde keyboardbetaster was een paar weken eerder John Mendels tegen het betonnen lijf gelopen. De twee hebben ergens op de weg hier naar toe ook een soort klein gezamenlijk muzikaal verleden. Van dat één, kwam dus, een jaar of 20 na dato, het ander.
Ook weer een enorme routine, maar nu, voor een paar tellen, toch ook weer debutanten
Weer een afscheid en toch compleet
De repetitiesessie van 6 januari 2014 bleek de laatste keer met Frank de Vries. Frank is een muzikant met een hele brede interesse. Een alleskunner bovendien. In deze periode had hij zo ontzettend veel projecten naast- en zelfs door elkaar lopen, dat hij wel wat ballast overboord móest gooien. Hoewel Frank middels muziek in zijn levensonderhoud voorziet en LAVA alleen voor de absolute lol erbij deed, was ook dit afscheid lastig te verteren. Voor iedereen. Net als Gerard Haitsma, had ook Frank de Vries in de vorige eeuw een stevig verleden met de band en niet meer samenwerken roept een apart gevoel van treurnis op. In ieder geval op dat moment en, omdat het een eigen keuze betreft, voor eventjes.
LAVA dus heel even met een line-up van 6!
Terugkijkend kunnen we nu stellen, dat het vertrek van de veelzijdige gitarist een afsluiting van een, weliswaar korte, maar rommelige periode was. Dubbele afspraken, ziek LAVA-personeel en trieste familieomstandigheden zorgden er telkens weer voor, dat er een paar opeenvolgende repetities zo maar half de mist in gingen.
Het plezier is niet onder de gebeurtenissen bezweken. Gelukkig en integendeel! De huidige bezetting is er gewoon weer klaar voor. Nog een paar keer repeteren en de wereld krijgt te maken met LAVA 3.0!
Mei 2014
Ook de Roadies van toen zijn er weer bij en hebben niets aan vitaliteit ingeboet .... naar wij dachten
2014
Vanwege volle agenda’s en geografische afstanden, zijn de mannen van LAVA simpelweg niet in staat om heel vaak te repeteren.
In de zomer van 2014 was er maar een keer of drie zo’n oefensessie gepland. Toch stond LAVA op 17 oktober van dat jaar, goed voorbereid, weer op het podium van JJ Music House. Voor de eerste keer in de nieuwste line-up en samen met Leopard.
Filmmaker Ben Kruijt maakte een samenvatting* van de show. Fred Roland van RedLinefotografie maakte (o.a.) deze opnamen.
2015
Op zondag 13 september 2015 was er weer eens iets anders aan de orde. LAVA was te gast op het Wijkfestival ‘Het Circus’ op het Wijkpark ‘De Verademing’ in het Haagse Regentessekwartier. Een tweedaags openluchtfeest met tal van verschillende activiteiten en artiesten.
Een geweldig festijn, zelfs de regen kon de pret niet drukken. Een uitgebreide foto impressie vind U in het bijbehorende fotoalbum. Klik hier.
Een paar dagen later was het de hoogste tijd voor het jaarlijkse bezoek aan JJ Music House. Toch altijd weer een inspirerende plek. We wisten dat toen natuurlijk nog niet, maar dat optreden op vrijdag 18 september kunnen, en zullen, we nooit meer vergeten. Het zou de allerlaatste gig met John Mendels worden.
Ook het voorprogramma was heel bijzonder. Het werd, hoogstpersoonlijk, door John zelf verzorgd. Alsof hij een voorgevoel had. Het werd een aangenaam en nostalgisch uurtje met zijn favoriete muziek van The Beatles, The Rolling Stones en meer artiesten uit de jaren 60. Ook liet hij nog een paar nummers uit het prille begin van LAVA horen. Songs, die misschien niet bij het huidige LAVA pasten, maar te mooi waren om ze in de kast te laten liggen. John speelden ze met zoveel overtuiging, alsof hij ze de dag ervoor nog had geoefend. Niets was minder waar.
Helaas, zijn er geen bewegende beelden van de avond. Wel prachtige foto’s. U vindt ze bij de fotoalbums. Of gewoon hier (John Spitsbaard) of hier (Popfotograaf Roland Wichser).
De repetitie vlak voor dit optreden in JJ Music House, bleek John wat klachten te hebben. Staan hield hij niet zo lang vol en ook zitten was niet fijn. We deden onze best om hem een afspraak te laten maken bij z’n huisarts.
Na afloop van deze show in JJ Music House vroegen we hem: “En, wat zei de dokter?”
“Ik heb dinsdag een afspraak met hem”, antwoordde John zonder enig vermoeden.
In de loop van de woensdagmiddag erop, 23 september, belde hij op. “Je raadt nooit wat ik heb”, stak hij meteen van wal. Wat volgde deed me compleet stilvallen. Deze vorm is niet te keren. Eigenlijk gewoon ongeneselijk. Natuurlijk vroeg ik of er nog kans bestond op herstel. John had nog maar een klein beetje hoop: “Dat wordt lastig. Ze zijn nu aan het onderzoek of immuuntherapie voor mij zin heeft.”
Op maandag 12 oktober stond een repetitie gepland. Uiteraard was iedereen op de hoogte met datgene wat John boven het hoofd hing. Nog niet alle moed was opgegeven. De uitslag van dat o zo belangrijke onderzoek was nog niet binnen. Het enige wat we aan John konden merken dat hij een verschrikkelijke ziekte onder de leden had, was een wat meer vermoeide gelaatsuitdrukking. Verder niets. Zijn humor en scherpte waren onaangetast!
Zonder het uit te spreken, was het duidelijk dat iedereen vermoedde dat dit wel eens de laatste keer zou kunnen zijn. Nog nooit ging een dergelijke oefensessie zo voortvarend. De complete ‘setlists’ werden vlekkeloos uitgevoerd. Alle addertjes onder het gras werden tijdig herkend. Alle hobbels werden keurig vermeden of moeiteloos genomen.
Tijdens die oefensessie zijn er foto’s gemaakt. Opnamen die altijd zeer speciaal zullen blijven.
2016
Begin 2016 was het einde van een ongekend bizarre periode. Aan de afwezigheid van John zullen we nooit wennen. Hij was de bassist met solide stem, songwriter, arrangeur en dirigent. Kortom, de motor van LAVA. Is het dan raar om zonder hem verder te gaan?
Ja en neen. ‘Ja’, omdat het nooit meer zo zou klinken als mét hem. Ook een volmondig ‘ja’, omdat het er tijdens de repetities en op podium anders zou toegaan en uitzien. En ‘neen’, gewoon omdat zijn songs te fijn zijn om ze nooit meer te laten klinken!
Om die laatste reden en na ampele overwegingen, hebben we ná het fysieke afscheid van John, unaniem, besloten om te proberen iemand te vinden te hem zou kunnen vervangen.
Nou was John Mendels natuurlijk niet te vervangen. Tóch vonden we een bassist bereid die het aandurfde! En niet zomaar één.
Mario Schippers was een voormalig leerling van hem en, net zoals John zelf, een gitarist met een onuitroeibare liefde voor de bas.
Later leerden we van Mario dat hij, vlak voor z’n overlijden, een e-mail van John had gekregen met daarin het verzoek of hij over die rol in LAVA wilde nadenken! Mooier en passender is onmogelijk!
Nog niet op de hoogte van John’s initiatief en op de koffie bij Mario, kon die laatste dat verzoek niet weigeren. Daarna gingen we snel aan de slag.
Begin 2016 repeteerde Mario Schippers voor het eerst mee. Hier zijn een paar foto’s van die aanvankelijk aarzelende, maar al snel overtuigende sessie.
Natuurlijk moesten de vocals van John ook worden opgevangen. Drummer Ron van Vliet nam nu de tweede stem voor z’n rekening. In sommige nummers nam hij zelfs de ‘lead vocals’ van Gerrit over. François ondersteunde links en rechts met ‘backing vocals’.
Vrijdag 10 juni 2016 was dan het eerste optreden. Een besloten, dat wel, in Rijswijk. De kop was er af. Zie hier.
De tradionele show in het Zoetermeerse JJ Music House volgde op vrijdag 28 oktober 2016
Onder ‘In de Media’ onder ‘Multimedia’ zijn er krantenknipsels van te vinden. John Spitbaard maakte weer de platen voor het bijbehorende fotoalbum.
Op zaterdag 26 november werd de boel ingepakt en verscheept naar het Groningse Alteveer. De organisatie had de nodige registers opgetrokken om dat bezoek wereldkundig te maken. Het werd een succes. Ook een stampvolle Drijscheer brulde de kelen schoor voor een toegift. Die kwam natuurlijk. Zelfs drie keer.
Na afloop bleef het nog lang onrustig is Oost-Groningen.
Ook daar is een fotoalbum van geboetseerd.
2017
We wilden ook ‘iets’ anders doen met LAVA. Er diende zich een passende gelegenheid aan.
In 2015 was JJ Music House voor het eerst nauw betrokken bij de ‘Samenloop voor Hoop’; een 24 uur durende wandelestafette waarmee geld wordt ingezameld voor onderzoek naar kanker. Een bijzonder evenement onder auspiciën van het Koningin Wilhelminafonds (KWF). Een prachtige kans om middels de muziek van John en LAVA, geld in te zamelen voor onderzoek naar de vreselijk ziekte waarvan ook John het slachtoffer werd.
Het plan was om LAVA, in verschillende bezettingen, aan het werk te laten zien. Frank de Vries (Gitaar), Remy Kueter en Gerard Haitsma (beiden drums) zegden onmiddellijk hun medewerking toe.
Na slechts drie keer repeteren ging het op vrijdag 12 mei los. Uiteraard vormde JJ Music House het decor van deze happening.
Prachtig was de aanwezigheid van Jessica en Mandy, de beide dochters van John. Geweldig was de bijdrage van Mandy. Ze stapte bij de soundcheck de zaal binnen en vroeg meteen om een microfoon: “Heb je nog zo’n ding. Ik ga zijn tweede stem vanavond doen!”
“Hoe dan, je hebt niet een keer mee gerepeteerd?”, was een logische reactie, maar daarop kwam een gedecideerd: “Joh, maak je niet sappel, ik ken die nummers toch!”
Natuurlijk kwam het goed. Mandy is een Mendels! Een half nummer soundchecken was voldoende om achtergebleven twijfel weg te nemen. Wat een stem!
John was er trouwens gewoon bij. Op het podium stond een banner met een manshoge beeltenis van de zo vertrouwde bassist.
Na afloop drong het tot iedereen door, dat dit toch wel een zéér emotionele gebeurtenis was geweest. Een uitgesteld, maar passend eerbetoon aan onze dierbare makker.
Mooi was de opbrengst die avond; ruim € 500,=. Niet verkeerd, de entree was maar € 2,50. Die volledige kassaopbrengst kwam ten goede aan die Samenloop voor Hoop en dus uiteindelijk het Koningin Wilhelminafonds.
John Spitsbaard en Roland Wichser maakten weer schitterende foto’s.
In aanloop naar een ‘besloten’ show in juni van dat jaar (2017), konden we voor de allerlaatste keer gebruik maken van onze fantastische oefenruimte. Het is bekend, LAVA kan niet al te vaak repeteren, maar sinds we er sinds die eerste keer (februari 2008) over de drempel van die plek stapten is er toch nog behoorlijk vaak aan nummers gesleuteld. Dat gaat toch nog gauw richting 100. Het afscheid deed, om meerdere redenen, best pijn.
Gelukkig vonden we, niet eens zo heel veel verderop, een prima stek! Eind oktober trapten we daar af en dat beviel prima.
2018
In juni van 2018 stapte LAVA weer eens op een podium. Het was een eer om ervoor te worden uitgenodigd, maar de aanleiding en de reden voor dit optreden was, en is, een hele nare.
Onze logistieke steun en toeverlaat, Willem de Jong (ook bekend als DJ Bobo), bleek na een tweede operatie aan een nekhernia permanent aan een rolstoel gekluisterd. De ‘Goedzak’ is voor de rest van zijn leven veroordeeld tot een dergelijke gebrekkige mobiliteit met geforceerde ademhaling. Het is en blijft bijzonder pijnlijk om onze Knuffelbeer zo te zien. Het is ongelooflijk hoe hij zich nu verder door het leven slaat. Natuurlijk hij kent zijn ‘downs’, maar de ‘ups’ zijn er toch nog steeds.
Willem was als DJ Bobo jarenlang te gast bij de Haagse voetbalvereniging W.I.K. (Willen Is Kunnen). De club organiseert een jaarlijks veteranentoernooi en op deze uitgave werd onze Ster in het zonnetje gezet. Bovendien werd er geld ingezameld om hem en zijn vrouw, op een aangename en aangepaste wijze, aan een vakantie in het hen zo geliefde Portugal te helpen. Naast LAVA zegden ook een 40tal ‘Haagse’ zangers belangeloos hun medewerking toe. De meesten hadden ooit wel eens gebruik gemaakt van Willem’s geluidsinstallatie. De presentatie was in handen van de bekende presentator Fred Zuiderwijk.
Het was zeer prettig om John Spitsbaard er ook zien. John maakte er weer een prima fotoreportage van!
Kort na deze show diende zich, helaas, de volgende bezettingswissel aan. In ingewikkelde economische omstandigheden, heb je als zelfstandige handen en voeten nodig om je bedrijf op de juiste koers te houden. Dat kost tijd. Tijd die Mario Schippers steeds minder aan LAVA kon besteden. Hij moest prioriteiten stellen en de bassist en oud-leerling van John Mendels moest dan ook zijn inspanningen voor de band staken. Helaas.
In Rob Wezenpoel werd een uitstekende vervanger gevonden. Deze routinier had snel zijn draai gevonden. Op 15 oktober stapte hij nieuwsgierig en redelijk voorbereid voor het eerst over de drempel van de oefenruimte.
2019
Na een paar keer in de nieuwe samenstelling gerepeteerd te hebben, kwam de volgende onheilstijding. Ron van Vliet kende zo veel fysieke ongemakken, dat drummen iedere keer zwaarder werd. In het voorjaar werd drummen zelfs een straf en dus simpelweg gewoon onmogelijk. Ron werd gedwongen om zijn stokken en kit op te bergen. Definitief!
LAVA verloor niet een alleen een evenwichtige drummer, maar nog een teamspeler met een krachtige zangstem. Een driedubbele aderlating!
Met hulp van de bevriende fotograaf Roland Wichser werd, onverwacht snel, Ron’s opvolger gevonden. Leon Bazuin-Ebels debuteerde op 8 april in de oefenruimte. Statig en krachtig. Ook daar zijn wat plaatjes van en Leon’s Bio treft U hier.Nog plaatjes van de repetitie van 3 juni.
Daar bleef het niet bij in 2019. Na de laatste repetitie van dat jaar moesten we, na iets te veel meningsverschillen, afscheid nemen van Frans Wesselink. Voorlopig ging LAVA voorlopig verder als een 4-mans formatie. Precies zoals het ook ooit begon!
2020
Midden in dat jaar (9 juni) werden we, onverwacht, geconfronteerd met het overlijden van onze oud-Manager Aad Versteeg (71). In 2006 emigreerde hij, met zijn gezin, naar de Filipijnen. Per toeval was hij in juni 2008 nog in Nederland en wist hij nog tijd vrij te maken voor één van de twee reünieconcerten. Vlak voor de reis naar zijn nieuwe ‘thuis’ was hij present bij een onspannen avond in intieme LAVA-kring.
Ook hem zullen en kunnen we niet vergeten.
Hieronder een kort en bondig levensloop uit de digitale krant het ‘Haags Dagblad’ en een wat uitgebreidere beschouwing uit het AD.
Het is bekend; het jaar 2020 gaat wereldwijd de geschiedenisboeken in als het Coronajaar. Het SARS-CoV-2 virus zorgde ook voor een maandenlange stilstand voor de Band. Die onzekere periode werd natuurlijk wel gewoon gebruikt de zoektocht om naar een toetsenist voort te zetten. En die werd ook nog eens redelijk snel gevonden ook!
Op een van de beroemde (of is het beruchte?) Jam-sessies in JJ Music House was Auke ten Brink al eens ‘gescout’. Met behulp van het management van de Zoetermeerse Rock en Bluestempel werden naam en adres achterhaald.
Als de genomen ‘coronamaatregelen’ het ooit weer eens zouden toestaan, dan wilde Auke best eens langskomen om kennis te maken. Het duurde bijna een jaar, maar hij kwam langs en is gebleven!
2021
Op 7 juni van dat jaar stapte Auke ten Brink met een ‘Nord Stage 2’ onder z’n arm de oefenruimte binnen. Er waren al wat WAVjes en MP3tjes zijn kant opgestuurd en zo ging de boel, na het inpluggen, van acquit. Het klikte eigenlijk meteen. Auke bleek niet alleen een heerlijke muzikant, maar ook een fijne gast. Een echte teamspeler. Die avond was zo prettig, dat er maar voor een paar foto’s tijd bleek te zijn vrijgemaakt.
In Oktober van dit jaar is het gedoe veroorzaakt door ‘Corona’ nog immer niet voorbij. Wel is er inmiddels al, gelukkig, een paar keer gerepeteerd.
Nog een stuk of wat en LAVA kan weer een podium op. Tenminste, indien dat weer verantwoord is.